25 Şubat 2013 Pazartesi

Bazı insanlar öyle dursalar bile sevilirler

Bazı insanların yanında kendimizi rahat hissettiğimiz bir gerçek. Bazı insanların yanında ise kendimizi aşırı rahat hissedip sonra da şaşırdığımız daha da bir gerçek. Bu ikinci kategoriyi yaşayabildiğim tek bir insan var hayatımda ki bu yazı da ona ithafendir zaten. Üzülürüm, sevinirim, hata yaparım, utanırım, kızarım, şaşırırım, anlamsızlaşırım, aşırı anlam ararım bazen. Bu her "bazende" ise orada "her zaman" olduğunu bildiğim kişi bana inanılmaz güven verir. İnsan bu kadar mı kabullenici olur hiç aklım almıyor. CBT kitabındaki her Sally'nin böyle re-parenting yapacağı bir arkadaşı olsa ne de güzel olurdu terapötik süreçler. Neyse çok uzatmayacağım. Ben Beyza'yı çok severim. Öyle böyle sevmem ama hakikaten çok severim. İyi ki de doğmuş valla doğmasa ben ne yapardım?:)

Not: Eminim bir paralel evren var ve biz bir gün CEPA'nın önünde koşarak birbirimize sarılıyoruz buluşur buluşmaz. Eminim.

1 yorum: