Ve de öyledir..

Eğer içinden bu bloğa iki satır bir şey yazmak geldiyse bil ki sen bugün biraz üzülmüş, belki de biraz kızmışsındır. Ben de bugünlerde hem biraz kızgın hem de biraz üzgünüm. Aramızdaki bazıları içimdeki yetersiz çocuğu olur olmaz zamanlarda pırtlatıveriyorlar. Yani aslında buradan onlara sitemler yollamakta istemiyorum bu sefer, serbest çağırıştırdığım bir yazı olsun bu. Zamanında öfkelenip şimdi konuşmaktan kaçtıklarım, artık eskisi kadar sevmediklerim, eskiden sevmeyip şimdi sevdiklerim, hiç ummadığım halde öfkelendiklerim, durduk yere ağlama isteklerim, radikal karar alma güdülerim, huzursuz bir şekilde bacağımı sallamalarım, herkese sinir olmalarım, kendime kızışlarım, bol tembelliklerim, her şeyi son ana bırakmalarım var bugünlerde. Ama bir de Beyza var mesela, bir de birini çok sevmem var ki bu iki şey bugünlerde bana yetiyor gibi duruyor. Sonuç ne mi? Biraz rahat bırakılmaya, sıkıştırılmamaya, fazla bir şey beklenmemeye, bir de mümkünse olduğum gibi kabul edilmeye ihtiyacım var benim bugünlerde. Beni seviyorsanız bir süre tavır yapmak ya da hiç umursamıyormuşçasına gülücükler atmak yerine ihtiyaçlarımı karşılarsanız ben de bir yerden sonra kendiliğimden ve hatta koşa koşa size gelirim., sonra da bu sitemkar ve şımarık halimden utanırım bile. Ve de öyle bir şeyler işte..

Evet, kin tutarım.

Bana bu hayatta kapılmaktan korktuğun en büyük zaaf ne olur diye sorsalar "Kin tutup, affedememek" derim. Bana ikinci bir soru sorup hayatını en çok etkileyen zaafın ne deseler yine "Kin tutup, affedememek" derim. Bazen hafızamı sildirmek mümkünse lobotomy filan yaptırmak istiyorum bazı anılarım için. Kısacası alınganım ben. Aslında sorun burada değil, alınganlık yaptığım şeyden sonra tepkimi dile getirip karşı tarafı dinledikten sonra geçici bir süre tatmin olsam da sonra yapılanı unutamayıp kendimi kasmaya devam ederim. Ayrıca sonra bunu karşı tarafa ifade edemeyip pasif agresif yöntemlerle anlamasını bekliyorum. Bu blogda pasif agresif tarafımla mı alakalı acaba? Yok canııım, daha neler..